اگر فکر میکنید پیدا کردن خانه یا گرفتن اقامت در ترکیه چالشبرانگیزه، پس هنوز تجربه خرید خودروی دست دوم رو نداشتید!
در بازار داغ و پرنوسان ترکیه، قیمتها فقط با یک شب تغییر نرخ ارز یا آپدیت مالیاتی دولت میتونه تا چند صد میلیون بالا یا پایین بشه. خودرویی که امروز ۶۰۰ هزار لیر میارزه، شاید فردا ۹۰۰ هزار لیر بشه... یا برعکس، بهخاطر ورود مدل جدید، افت شدید قیمت داشته باشه.
اینجاست که آگاهی، مهمتر از پول میشه.
بلژیک همیشه یکی از مقاصد جذاب برای مهاجرت کاری بوده؛ هم به خاطر شرایط کاری نسبتاً مناسب، هم دسترسی به اروپا، و هم سیستم اجتماعی قوی. اما یک دغدغه اساسی برای هر مهاجر به این کشور این است: آیا میشود با حقوق کارگری در بلژیک صاحبخانه شد؟
برای پاسخ دادن به این سؤال، نباید فقط به نرخ یورو یا اعداد سایتهای فروش ملک نگاه کنیم. بلکه باید صدای کسانی را شنید که در بلژیک زندگی میکنند، کار میکنند، خانه خریدهاند یا هنوز مستأجر هستند.
وقتی صحبت از مهاجرت یا زندگی در کشورهای آسیای مرکزی میشود، تاجیکستان (Tajikistan) معمولاً جزو گزینههای کمتر شناختهشده است. اما برخی از افراد بهدلایل کاری، اقتصادی یا فرهنگی، این کشور را برای اقامت یا سرمایهگذاری در نظر میگیرند.
کویت برای بسیاری، نماد رفاه است. کشوری کوچک با منابع عظیم نفتی، جایی که درآمد شهروندانش از بخش دولتی تأمین میشود و گفته میشود "هیچ فقیری ندارد." اما آیا این تصویر، تمام واقعیت است؟
بر اساس دادههای رسمی از سازمانهایی مانند یونیسف، سازمان بهداشت جهانی و CIA World Factbook، فقر قابل اندازهگیری در کویت وجود ندارد. حتی دایرةالمعارف Nations Encyclopedia هم تأکید میکند که «فقر تقریباً در کویت وجود ندارد.»
بازار مسکن در بسیاری از نقاط جهان طی سالهای اخیر با چالشهای متعددی مواجه بوده است. افزایش قیمت، کاهش قدرت خرید، کمبود موجودی مسکن و نرخهای بالای وام از جمله عواملی هستند که خرید خانه را دشوار کردهاند. ماساچوست (Massachusetts) نیز از این قاعده مستثنی نیست.
طبق گزارشها، در سال ۲۰۲۴، قیمت خانههای تکخانوادهای در ماساچوست ۸.۲ درصد افزایش یافته است. کارشناسان این افزایش را ناشی از کمبود عرضه و افزایش تقاضا میدانند. در ایران نیز روند مشابهی مشاهده میشود؛ قیمت مسکن به دلیل تورم، کمبود ساختوساز و سختی دریافت وام بهطور مداوم در حال افزایش است.
نیوفاندلند در سال ۱۹۴۸ با تعرفههای سنگین بر کالاهای وارداتی، افزایش شدید هزینههای زندگی را تجربه کرد. این سیاستها باعث شد قیمت کالاهای اساسی مانند نان، گوشت و شیر تا ۷۰ درصد بیشتر از سایر مناطق کانادا باشد. اما پس از پیوستن نیوفاندلند به کنفدراسیون کانادا و حذف تعرفهها، هزینههای زندگی ۸ درصد کاهش یافت.
امروز، ایران نیز با تعرفههای بالا، نوسانات ارزی و محدودیتهای تجاری مواجه است. این شباهت باعث شده این سؤال مطرح شود که آیا ایران میتواند از تجربه نیوفاندلند درس بگیرد؟ آیا کاهش تعرفهها میتواند راهحلی برای کنترل گرانی باشد یا تولید داخلی را تضعیف خواهد کرد؟
